حال این روزها شاید

این روزها من یا خوابم میاد همش و همیشه! یا تا لحظه ی آخر در حال مشق نوشتنم و نصفشون جا می مونه؛ یا خسته ام و در هر حال کلن وقت کم میارم.
جز پنجشنبه شب و جمعه ها نمی تونم خونه باشم و خونه نبودن یعنی اینترنت نداشتن. یعنی ای میل دیر به دیر جواب دادن. یعنی وبلاگ نخواندن. یعنی وبلاگ ننوشتن. یعنی سخت شدن نوشتن. یعنی گوگل ریدر ِ ترسناک که فقط شر آیتم های دوستان به بالای 1000 رسیده. یعنی کلن بی خبر بودن و بی اطلاعی..