از لحاظ چای و عاشقی

زمان 3:35 صبح

من - تشنمه

گشنمه

اون : ای بابا . یکی یکی

من - چرا یکی یه لیوان چای نمیاره واسم؟

اون : خب عزیزم پاسی از شب گذشته. فلورانس نایتینگل هم خوابه الان

من - اصلن واسه همینه من تا حالا عاشق کسی نشدم. کسی این وقت شب برام چای نیاورده

اون : بیاره هم چشم من آب نمی‌خوره. چای رو می نوشی، می زنی بر بدن. بعد هم می گی یارو عجب دیوونه ایه تا این وقت شب بیداره

من - =)))))))))

جوابت منو کشته :))

اون : جز اینه آخه؟
خنده ات به خاطر اینه که خودت رو خوب می شناسی :))))))))))))))

من - ولی مطمئنن وقتی برام چای می آورد بهش می گفتم عااااااشقتم. در اون لحظه عاشق می شدم

اون : آره خب در اون لحظه :)))))))

من - چای که تمام شد، یادم می رفت :))

اون : زحمت می شد البته ها

من - نه خب.. زحمت کشیده بود منو به چای رسونده بود. برای یه لحظه قطعن عاشق می شدم :))

اونم خوشحال میشد باز برام چای می آورد :)))))))))))))

اون : آره من نگران کلیه ات می شدم اون موقع
اون برای تداوم عاشق بودن تو، راهی بیمارستانت می کرد :))))))))))))))

من - نگران نباش. همه را یه شبه نمی‌خوردم

اون : خب اون می ریخت توی حلقت بابا

من - ولی چه خوب بود هر وقت اراده می کردی چای حاضر بود :))
یا یکی چای تازه دم میداد دستت :دی