به افتخار عروسی

سه تا جوش در یک راستا روی چونه ام زده به چه گندگی!! .. منم که لبخند می زنم!

خانوم خیاط مریض شده اند! اصلاً نگران لباس آماده نشده ی من هم نباشید که من همچنان لبخند می زنم!

یه آفت زده تو دهنم به چه گندگی! سمت چپ دهنم فلج شده! غذا به سختی می خورم.. لبخند فراموش نشه..

از امشب.. نه! از فردا مهمونامون می رسن! .. لبخند همچنان..

مامان جان صبح به صبح میاد بیدار باش می ده می گه پاشو.. اتاقت را جمع و جور کن. منم می گم: کلاس دارم مامان! باید برم..
در تمام مدتی که خونه هستم غر می زنه به طور متناوب! .. منم که.... نه! لبخند نمی زنم! سکوت می کنم اختیار..

موبایل.. که ترکیده!

در همین راستا: صبح زنگ زدم به دوست گرامی آرایشگرمان که بپرسم کی حرکت می کند و کی می رسد و اینها! به پیشنهاد خود ایشان قرار بود موهای من و دینا را به شخصه درست کند و از یک ماه قبل فرموده بودند حتی مدلش هم توی ذهنش هست و ذره ای هم نگفت که چه مدلیست؟!!!
امروز فرموند سعی می کنند 5شنبه صبح حرکت کنند و خودشون را مستقیمن به سالن عروسی برسونن..
مامان جان هم که برامون وقت آرایشگاه نگرفته!
لبخند! (این لبخند حکم تکبیر پیدا کرده فعلن!)