Monday, January 19, 2009

به خودم آرامش فوت می کنم

دلم شور می زند.. نگرانم. حس گند این صبح ها را دوست ندارم. این خوابهای منقطع و ادامه دار بی انتها..

یه زمانی همه ی خوابهای من سوژه ی خنده هایمان بود و حالا...

1 comments:

Anonymous said...

دنیاست دیگر... (منظورم جهان بود! امر مشتبه نشود مثل آن بار) عینهو موج سینوسی.. گاهی بالا، گاهی پایین.. روح و رویای ما هم روی این موج تاب میخورد.. چون میگذرد غمی نیست..
سبز باشی
سبز و آفتابی