شب اول با هم رفته بودیم خرید. یکی از همین جینگیل پینگیل فروشی‌ها بود و من دنبال گوشواره می گشتم برای تو! ایستاده بودی یک گوشه‌ای و حواست به من نبود. می‌دانم دیگر نمی‌شود گولت زد و همراهت رفت خرید و تظاهر کرد این گوشواره برای خودم هست نه تو ولی در خوابم حواست نبود و داشتم برایت گوشواره می‌خریدم.

شب بعدی من و هستی، خانه‌ بودیم. قرار بود لباس تنش کنم و برویم بیرون ولی نگفته بودی چی باید بپوشد. دنبال لباس گرم و مناسب می‌گشتم برایش. بلوز خاکستری کلاه‌داری را از کمد کشیدم بیرون. دخترک کاپشنش را آورد تا کمک کنم بپوشد ولی آن کاپشن صورتی‌رنگ نبود.. کلاه بافتنی و دستکش‌هایش را پیدا کردم برایش و رفتیم..
من بودم و خاطره و شوکا. دنبال تو می‌گشتیم. انگار یکباره گم شده بودی یا ما را ول کرده بودی وسط خیابان. سوار اتوبوس بودیم و منتظر بودم خاطره زنگ بزند بهت.
برگشته بودی خانه. بی‌خبر، بی‌اطلاع..
قرار شد ما هم برگردیم..

دلم برای شب‌نشینی‌ها و تا صبح بیدار ماندن‌هایمان، برای فیلم دیدن‌ها و تخمه شکستن‌ها - حتا - ، برای ساعتی که از 12 می گذشت و چرت و پرت گویی‌هایمان تنگ شده. دلم برای خاله بودن در آن خانه تنگ شده.. برای 2بار تکرار و تاج‌الملوک - اسمایلی شهرزاد :)) -
دلم برای مهتاب‌م ، خاطره ، شهرزاد ، همسرجان و لحظه‌های بودنتان تنگ شده..