Sunday, September 16, 2007

کاش همه ی آرزوها به راحتی پختن غذا و محیا کردن مواد و مصالحش، برآورده می شد..

6 comments:

Anonymous said...

شازده احتجاب گلشیری سریدن در دنیایی است که گاهی یافتن نشانه هایش در تودرتوی داستان از دست در می رود.خاطره ش را زنده گردی باید بازخوانی کنمش.

Iranian idiot said...

hmmm... u r the first lady EVER talking good about cook and stuff!

I wish I had met you earlier... :d :))

Anonymous said...

باور نمی کنی شاید!!!
اما دیگه آرزویی هم ندارم...
...
راستی این آقای پسر خاله ی ما خودش شیرازست و دل به دخترکه شاهرودی داده

Anonymous said...

*دخترک

Anonymous said...

کاش رو پایم

Anonymous said...

غذا سوختن و شور شدن هم داره !