این روزها

دفترچه ام را دوست دارم. بزرگ و پر از ورق های سفیده که هر بار می تونم از وسط اینهمه کاغذ سفید یه جا را باز کنم و در جهت عکس این خطوط بنویسم..

منتظرم فرجی شود در وضعیت دسترسی به اینترنت. دلم برای یک دل سیر وبلاگ خواندن و سرک کشیدن در این دنیای مجازی تنگ شده. جسته و گریخته وبلاگها را می خوانم ولی وقتی برای کامنت گذاشتن نیست.