قدم زدن با دوستی که در آزمایشگاه یک بیمارستان دولتی کار می کنه و از قضا یکی از همکاراش هم همراهش هست.. بیشتر در باب جیش و خون و مریض و درد و موضوعات حال بهم زن و غم و اندوه می گذره..
می گم آسمون چقدر قشنگه! می گه اینم تعریف کنم دیگه هیچی در این مورد نمی گم! می گم خوبه تو آزمایشگاه همو می بینید. هر کی ندونه فکر می کنه شما تازه همو دیدید و باید گزارش کل کار، مراجعین، رفتار و حرف همه را برای هم تعریف کنید..

چند روز پیش با هم رفتیم تا خون ساعت 5 پدرش را ببریم آزمایشگاه و منتظر شدیم تا نتیجه ی آزمایش آماده شه، وارد کامپیوتر کنه و پرینت بگیره.
آقای محترمی هم لطف کردن در همون موقع لیوان یک بار مصرف ِ حاوی جیش مبارکشان را آوردن، گذاشتن رو میز، روبروی من..
یکی از دستگاهها هم خراب شده بود و مهسا نیم ساعت در باب اهمیت این دستگاه و آزمایشش و اینا صحبت کرد.. پرسیدم این اسمی که گفتی یعنی آزمایش چی؟!
بعد هم دیگه وسط حرفاش نپریدم و این کلمات سختی که نشنیدم تا حالا را نپرسیدم، هی این چیه و اون چیه؟!