خوبی رو کاعذ نوشتن اینه که می تونی تمام ناراحتی و عصبانیتت را روش خالی کنی. می تونی قلمت را فشار بدی، تیکه تیکه اش کنی. خوردش کنی و بندازیش دور..
ولی اینجا آخرش اینه که یه کلیک کنی و پاک شه. انگار که هیچ وقت نبوده! همین..

پ.ن: ممنون می شم که تو مهرواژ کامنتی در باب وبلاگ دیگر و اون یکی وبلاگت و اینا نذارید از این به بعد. یه روانی روان پریش داره از این ورا گذر می کنه و دلم نمی خواد اینجا هم پیداش شه.