هم اکنون در دوره ی تنبلی به سر می برم! هر کاری جز مشق نوشتن و کتاب خواندن! این دوشنبه ها همیشه مظلوم واقع می شوند. صبح که حرکت می کنم، شاید یک ساعتی قبل از کلاس فرصت نوشتن داشته باشم. تازه اگر مغزم هنوز خواب نباشد..

این دوشنبه های طفلکی که استاد در کمین نشسته و اعلان جنگ داده ست به من! تقصیر من چه بود که آن دختره طرح نمایشنامه اش را یه چیزی تو مایه های فهیمه رحیمی و نسرین ثامنی و میم مودب پور و امثالهم نوشته بود.. قصه ی پسری بود که رفته دانشگاه و دختره از چشمش افتاده بود و دختره غمباد گرفته بود و افسرده، نالان و غمین بود..

تقصیر من چه بود که من آرام به آرزو گفتم "ژانر فهیمه رحیمی" و از شانس بنده که درست ردیف اول و در تیررس استاد نشسته بودم! استاد هم شنید و فرمود "دنیا تیکه ننداز !! بعدن بد حالتو می گیرم! حواست باشه.. "