فرض کنید با یکی از دوستان یا اقوام همراه شده و در جمعی با دوستانش آشنا می شوید. در همین حین که گفتگو شکل می گیرد شماره تماس ها هم رد و بدل می شود و یکی هم این وسط احیانن بگوید من خیلی از شما خوشم اومده و کاش یه خواهر مثل تو داشتم. تو هم بگویی: منم خوشحال می شم خواهرت باشم! و این ارتباط بسیار مهربانانه تر ادامه پیدا کند. البته خب محدود به همان هر یکی، دو هفته احوالپرسی و به علت بعد مسافتی شاید سالی یکبار هم همدیگر را نبینید.

حالا تصور کنید همان دوست یا قوم و خویش مهربان، یهو هوس کند قهر شود با شما و چشم دیدنتان را نداشته باشد. در همین زمان آن دوست مشترک تماس بگیرد و سلام و احوالپرسی کند و بگوید امشب فامیلت را می بینم و تو هم بگویی خوش بگذره بسیار و به همه سلام برسون.
این آدم هم برود در جمع به حاضرین در صحنه بگوید فلانی - که من یا شما باشی - سلام رسانید!

بعد همان دوست یا قوم و خویش گرامی گُر بگیرد و sms بفرستند که دست از سر دوستای من بردار! و دلم نمی خواد بلایی سر دوستام بیاد!!!

چه حسی بهتون دست می ده اونوقت؟ من واقعن شوکه شدم.. چون نه بحث ما انقدر جدی بود و نه من بلایی سر کسی آورده بودم. خیلی مسخره ست این برخوردهای بچه گانه. مگه می شه چون یکی باهات قطع رابطه می کنه با همه ی دوست و آشناهای مشترک هم قطع ارتباط کنی چون اون آدم باعث آشنایی ها بوده؟

سردم شده بود..