بهتره آدم بدونه کجا ايستاده

بعد از حرفهاش به ذهنم رسید که انگار منو می خواد ذخیره کنه برای سالهای بعدش. برای بعدتر که شاید کسی نبود و شاید هر اتفاقی ممکن بود بیفته..
خندیدم، خیلی خنده دار بود.. ذخیره کردن آدمها برای سالیان بعد ! برای زمانی که نیومده و معلوم نیست که چه اتفاقی ممکنه بیفته، اتفاق جالبی می تونه باشه.
مثل مورچه ها که آذوقه انبار می کنن برای زمستون.. فکر را هم می شه انبار کرد، آدمها را توی ذهن بایگانی کرد برای روزی که شاید نیاز به دوباره باز شدن اون صفحه های قدیمی داشت. هوم؟!
گفته بود می خوام یه چیزی را بهت بگم. دوست دارم اگه بشه و روزگار بذاره یه روزی کنار تو زندگی کنم.
الان هم به نظر من احتیاجی نداشت. چون هنوز اون روز نرسیده بود که بخواد نظر منو بپرسه که دوست دارم باهاش زندگی کنم یا نه؟!
فقط پیش در آمد گفته بود یه روزی دوست داره همچین اتفاقی بیفته و این پیشنهاد را بهم بده یا یه چیزی توی این مایه ها !!
جزئیاتش حالا مهم نیست.. من فقط گفتم به این موضوع تا حالا فکر نکردم. و حقیقتن همیشه همینطور بوده. و من به زندگی با کسی فکر نمی کنم.
منم دیگه به روی خودم نمیارم. برام زیاد مهم نیست چه فکری می کنن بقیه. اگه قرار باشه به دلیل تمام رفتارهای آدمهای دور و برم فکر کنم از زندگی خودم می افتم!
دنبال دلیل و علت نمی گردم. اینجوری بهتر می شه زندگی کرد. اینکه چرا این کارو کرد و چرا این حرفو زد و چرا این رفتارو داشت و هزاران چرای دیگه زندگی را سخت تر می کنه.. خیلی سخت و تو مدام باید در حال تعبیر رفتارهای دیگران باشی و امکان به وجود آمدن سوءتفاهم بیشتر می شه. یهو این وسط یه چیزهایی برای خودت کشف می کنی و گاهن بهشون دل می بندی در حالیکه هیچ وقت وجود نداشته و این بعدتر می تونه آدم را حسابی از پا بندازه و اذیت کنه.
با من باید رک بود وگرنه من هیچ وقت چیزی را حدس نمی زنم و از روی نشانه ها تصمیم نمی گیرم.
برام جالب بود یکی توی ذهنش منو ذخیره کنه برای آینده!
و خوشحالم که این فکر دوستی مون را خراب نکرده و این اطمینان را دارم که الان فقط به عنوان یک دوست منو می خواد و نه هیچ چیز دیگه ای. و ما دوست های خوبی می تونیم برای هم باشیم.
و به قول خودش بهتره آدم تکلیفش با خودش مشخص باشه و اون آدمی هست که تکلیفش کاملن مشخصه..