چند هفته پیش که می خواستم برم آمل، یه کاغذ برداشتم و تمام برنامه هایی که جدا از ویندوز بود!! را نوشتم که همراه لپ تاپ تقدیم کنم به پسرعموی عزیز دلم که نو نوار و تکمیل تحویلمان دهد ولی مجبور شدم همراهم ببرمش.
دیشب کاغذه را پیدا نکردم. عجله داشتم فراوان و بی خیال شدم. به بابا هم با یک ساعت تأخیر رسیدم و شاکی بود که دیگه به هیچ کاری نمی رسه! می گم پدرم ترافیک را ببین.. هر بار یه سوئیچ می دی و خیالت را راحت می کنی نمی دونی من چند هزار جا مجبور می شم برم اون هم با این وضع خیابون ها!
آخر شب موقع خداحافظی لپ تاپ را دادم سهیل با خودش ببره و فقط یادم بود بهش بگم word نصب کنه و jetAudio یادش نره. این دو تا رو یادم بود سابقه ی فراموش کردنش را دارد. سی دی فتوشاپ و کورل هم که داشتم و فراموش می کرد مهم نبود.
بعدازظهر زنگ زدم که کی برم بگیرم ازش، گفت شب دارم می رم خونه، میارم برات. ما هم کلی تشکر و مرسی و اینها.. ماشین هم نداشتم تازه! یعنی اصولن من زیاد ماشین برای مصارف شخصی ندارم.. هر وقت هم که این سوئیچ دستم باشه به یک راننده ی تمام وقت تبدیل می شم!

شب دل بندمان رسید و سر و گوشی به آب دادیم که چی کم داره و چی نصب کرده و اینها! هر بار که این می ره و برمی گرده قیافه اش که به کل عوض می شه. الان مکان ویرگول و بقیه ی علایمی که نیاز به shift دارن! و جای ژ و پ هم که تغییر کرده و گاهی قاط می زنم موقع نوشتن. ولی زیاد مهم نیست و کم کم عادت می شود!

آنلاین شدم، هر چی بالا و پایین و سر و ته این رو گشتم، دیدم مسنجر نداره که نداره.. خداییش شاهکاری! بیخود نیست پسرعموی منی..
حالا کم کم معلوم می شه کم و کسری ها! تا این لحظه اینها کشف شده..

پ.ن: جناب Anonymous که زیر پست قبلی کامنت گذاشتی. من حتی نمی دونم شما کی هستی الان! حداقل حالا که لطف کردی و کامنت گذاشتی با مشقات فراوان! اسمت را هم می ذاشتی..
باید کم کم یه فکری به حال کامنتدونی بلاگر کنم که خودم هم نمی تونم باز کنم و برای کسی کامنت بذارم. یه ذره تحمل کنید لطفن.

پ.ن2: صدای بارون میاد.. جیرینگ جیرینگ، تند و شدید..