بچه ی خانواده

چند شب پیش عمو زنگ زد و منا خانوم را دعوت فرمودن برای چهارشنبه شب به صرف غذای مورد علاقه اش! که یه غذای محلی هست که اسمش هم سخته و توی خونه ی ما هیچ وقت گیرش نمیاد. زن عمو هر یه مدت برای منا جان اختصاصی درست می کنه.

دیروز رفتم رشت و بسیار هیجان زده بودم از اونهمه کتاب کودک و نوجوان! و سر دو راهی های سختی بودم. در راستای مشورت با بچه - یکی از دوستان - و گوش دادن به ندای قلبم یه مجموعه 5 جلدی کتاب برای خواهرجانم خریدم. - موفق شدم دو جلدش را بخونم و دوستش داشتم :دی -
موقع برگشت هم زنگ زدم به سهیل و سفارش یه مودم دادم برای دخترمون که خوشحال شه. یک ساله سی‌دی مودم گم شده و دیگه قابل استفاده نیست. کسی را هم پیدا نکردیم سی‌دی اش را داشته باشه.

از آنجایی که منا امروز هم باز در مهمانی به سر می برد، قبل از ظهر رفتم مودم را گرفتم، کاغذ کادو خریدم و با دینا مراسم کادو پیچان! داشتیم.
انگشتانم درد گرفته، انقدر دینا تنظیمشون کرد که روبان بپیچه دورش و گل و سنبل و پاییون!!! درست کنه و بچسبونه روی کادو ها..

صبح یه سر رفتم خونه ی مینا ‌د‌ی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وی‌دی پرسپولیس را ازش بگیرم، مشغول درست کردن جعبه بود و یه عالمه پوشال ریخته بود توی جعبه، هدیه ی بسته بندی شده توش غرق شده بود!!

می گم خب امشب تولد بازی راه بندازیم! منا سورپرایز می شه.. فردا که می دونه تولدشه ولی امشب انتظارش را نداره. پیشنهادم شدیدن با مخالفت همگان روبرو شد. دینا می گه بچه!! تو چرا عجله داری؟ یکی جلوی اینو بگیره.. هیجان زده !!

مامان می گه ما به ایمان - تولدش چند روز پیش بود - یه کادو دادیم از طرف همه..
می گم ایمان را با منا مقایسه می کنی؟ (داخل پرانتز عرض کنم خدا این مادر زن ها را نگه داره که انقدر هوای دامادشون را دارن!)
دینا می گه منا بچه ست ها.. مامان می گه بچه؟ می گم به قول عمو ته تغاری خونه همیشه بچه ست، هر چقدر هم که بزرگ بشه بازم بچه ی خانواده ست..

حالا قراره در یک حرکت دور از چشم مامان برم از طرف دینا چند تا سی‌دی بازی هم بخرم واسه دختره، خوشحال تر شه..